1 - امام جعفر صادق (علیه السلام ) فرمود:

دعا سرنوشت ثابت را پس از آن که سخت استوار شده است باز مى گرداند.

پس بسیار دعا کنید که دعا کلید رحمت و مایه رواگشتن هر حاجت است ، و به آن چه نزد خداست ، جز با دعا نتوان رسید. هر درى را که بسیار بکوبند زود باشد که به روى کوبنده باز شود.

2 - و فرمود:

خداى تبارک و تعالى مى داند بنده به هنگام دعا چه مى خواهد ولى دوست دارد که حاجتها فاش به درگاهش اظهار شود؛

پس چون دعا کردى حاجتت را نام ببر. در نزد خداى سبحان چیزى دوست داشتنى تر از این نیست که از او درخواست شود.

3 - و فرمود:

دعا کنید که دعا درمان هر درد است ، و چون دعا کردى چنین پندار که حاجتت پشت در است .

4 - پیامبر (صلى الله علیه و آله و سلم ) فرمود:

پروردگارتان را شب و روز مى خوانید؟! بدانید که سلاح مومن دعاست .

5 - امام على بن موسى الرضا (علیه السلام )، فرمود:

سلاح پیامبران را به همراه داشته باشید.

گفته شد: اى فرزند رسول خدا، سلاح پیامبران چه بود؟

فرمود: دعا.

6 - امام محمد باقر (علیه السلام ) فرمود:

در تورات نوشته شده است که موسى (علیه السلام ) پرودرگارش جل و علا، را خواند و گفت : ناگزیرم در مکانهائى بنشینم که تو را والاتر و بالاتر از آنى که در آنجا یادت کنم .

خداوند: فرمود: اى موسى ، در هر حال و هر دم مرا یاد کن .

7 - پیامبر (صلى الله علیه و آله و سلم ) فرمود:

یک دعا در خلوت با هفتاد دعا در آشکار برابر است .

8 - و او فرمود:

دعا مغز عبادت است (عبادت خالص است ) و هر کس دعا کند هلاک نشود.

9- و فرمود:

هر کس مى خواهد خداى سبحان در سختى هاى و غمها دعایش را اجابت کند، هنگامى رفاه و فراخى بسیار دعا کند.

10 - و او، که برترین درودها بر او و آل او باد، فرمود:

برترین ، عبادت امت من پس از قرائت قرآن دعاست ، آن گاه این آیه را خواند:

أَستَجِب لَکمْ إِنَّ الَّذِینَ یَستَکْبرُونَ عَنْ عِبَادَتى سیَدْخُلُونَ جَهَنَّمَ دَاخِرِینَ

(60غافر) مرا بخوانید تا دعایتان را اجابت کنم ، کسانى که از پرستش من کبر مى ورزند دیرى نپاید که با خوارى به دوزخ مى آیند.

 از آیه فوق چند نکته استفاده مى شود:
1 - دعا کردن محبوب الهى و خواست خود او است .
2 - بعد از دعا وعده اجابت داده شده است ، ولى مى دانیم این وعده وعده اى است مشروط، و نه مطلق ،

دعائى به هدف اجابت مى رسد که شرائط لازم در دعا و  دعا کننده  و  مطلبى که مورد تقاضا است جمع باشد،

و ما این موضوع را به ضمیمه فلسفه  نیایش و دعا و مفهوم واقعى آن در ذیل آیه 186 سوره بقره به طور مشروح بیان کرده ایم و نیاز به تکرار نیست . 
3 - دعا خود یک نوع عبادت است ، چرا که در ذیل آیه واژه عبادت بر آن اطلاق شده .
و در ذیل آیه تهدید شدیدى نسبت به کسانى که از دعا کردن ابا دارند کرده ، مى گوید:  کسانى که از عبادت من استکبار مى ورزند به زودى با ذلت و خوارى وارد دوزخ مى شوند

نمى بینى که دعا همان پرستش است .

11 - و فرمود:

اى على ! نیایشگر بى عمل چون تیرانداز بى کمان است .

12 - همو فرمود:

از دعا عاجز نباشید که نیایشگران هلاک نشوند. و سزاست که هر کس از شما پروردگارش را بخواند و از او بخواهد، حتى بند کفش گسسته خود را از او بخواهد. و از فضل خدا درخواست کنید که خداوند دوست دارد از او درخواست شود.

هر مسلمانى که دعایى کند و در دعایش گناه و بریدن از خویشان نباشد، خداى تعالى یکى از سه چیز را به او عطا مى کند:

یا دعایش را زود اجابت کند،

و یا براى آخرتش بیندوزد،

و یا این که شرى مانند آن را از او باز دارد.

گفتند: اى رسول خدا، اگر چنین است ما بیشتر دعا مى کنیم .

فرمود: خدا نیز بیشتر عطا مى کند.

13 - امام صادق (علیه السلام ) فرمود:

خدا مى فرماید: هر کس به جاى درخواست از من به یاد من باشد و ذکر من او را به خود مشغول دارد من به او بیش از درخواست کننده ام عطا مى دهم .

14 - و فرمود:

هر کس در نهان خدا را یاد کند، خدا را بسیار یاد کرده است . منافقان خدا را در آشکار یاد مى کنند و در نهان یاد نمى کنند یُرَاءُونَ النَّاس وَ لا یَذْکُرُونَ اللَّهَ إِلا قَلِیلاً (142نساء) ((عبادت خود را به مردم نشان مى دهند و خدا را جز اندکى یاد نمى کنند)).

15 - پیامبر (صلى الله علیه و آله و سلم ) فرمود:

خداى تعالى کسانى را که در دعا پافشارى مى کنند دوست دارد.

16 - و فرمود:

چون بنده به ثناى من مشغول شود، من حاجتهاى او را برآورده کنم .

17 - و فرمود:

هیچ ذکرى برتر از قول لا إِلَهَ إِلا اللَّهُ نیست ، و هیچ دعایى برتر از استغفار نیست .

آن گاه این آیه را تلاوت فرمود: فَاعْلَمْ أَنَّهُ لا إِلَهَ إِلا اللَّهُ وَ استَغْفِرْ لِذَنبِک (19محمد) ((بدان که معبودى جز الله نیست و براى گناهت آمرزش ‍طلب )).

18 - و از اوست که فرمود:

پروردگارا، کاش مى دانستم که از بندگانت کدامین را دوست مى دارى تا دوستش بدارم .

خطاب آمد که هر گاه بنده ام را دیدى که مرا بسیار یاد مى کند، بدان که من او را توفیق و اجازت داده ام و من دوستش دارم . و چون بنده ام را دیدى که مرا یاد نمى کند، من او را باز داشته ام و من دشمنش دارم .

19 - و فرمود:

دعا که کم شد بلا نازل شد.

20 - و فرمود:

چیزى نزد خداوند گرامى تر از دعا نیست .

21 - همو فرمود:

در وقت رفاه و راحتى ، با دعا نزد خدا آشنائى نما تا در سختى تو را بشناسد.

22 - و او (صلى الله علیه و آله و سلم ) فرمود:

براى بلا، دعا مهیا کنید که سرنوشت را جز دعا باز نمى گرداند؛ و چیزى جز نیکوکارى عمر را نمى افزاید.

23 - امیرالمومنین (علیه السلام )، فرمود:

موجهاى بلا را با دعا بازگردانید؛ که بلا زده گرفتار از سالم امان نایافته از بلا، به دعا نیازمندتر نیست .

منابع :شفابخش و مشکل گشا مؤ لف : قطب الدین سعید بن هبة الله راوندى -تفسیر نمونه